Yırtıcı kağıtların grafik tasarımı

Bilimsel iletişimin nihai aracı, haklı bir dergide bir makaledir. (Saffran, 1987)

Çoğu araştırmacı, genellikle ürettikleri yayın sayısıyla ölçülen bilimsel çıktıları üzerinde değerlendirilir. Akademiye marjinal olarak katılan herkes bile meydan okumaya aşinadır: sağlam araştırmalar yürütmek, bir el yazması hazırlamak, gönderme sürecinde gezinmek, akran incelemesi yapmak ve bir makaleyi gözden geçirmek, önemli zaman ve çaba tüketen zorlu görevlerdir. Bununla birlikte, zaman, bazı akademisyenlerin ya yatırım yapmak istemediği ya da istemedikleri ya da yapamadıkları bir kaynaktır.

Çok çeşitli şüpheli iş modelleri bu yapısal problemden yararlanmaktadır. Yazarların ödemeye istekli olması şartıyla, sadece asgari veya tamamen yok-kaliteli güvence prosedürlerini uygulayan binlerce kendi kendini ilan eden 'akademik dergi' ortaya çıkmıştır. Uygulamada, bu tür çıkışların yayıncıları, kaliteden bağımsız olarak garantili bir yayın sunarak araştırmacıların ihtiyacını (ve genellikle cehaleti veya farkındalığından) yararlanmaktadır. Aynı zamanda, bu dergiler web sitelerinde gönderilen el yazmalarının akran incelemesine tabi olduğunu iddia etmektedir. Akademik söylem içinde, bu uygulamaya göre Yırtıcı Yayıncılık.

Yırtıcı yayıncılığın garip tasarımı

Araştırmamız için çok sayıda yırtıcı dergiyi inceledik. Çarpıcı bir gözlem, yayınlanan makalelerinin ilk bakışta bile 'kapalı' görünmesiydi. Akademi deneyimiyle, bu belgelerle ilgili bir şeyin tam olarak doğru olmadığı sezgisel bir duygusu geliştirir.

'Tekinsiz Vadi'

Bu fenomenin altında yatan nedeni basittir: Yırtıcı yayıncılar öncelikle finansal kazanç ile motive edilir. Sonuç olarak, markalaşma, tasarım ve hatta asgari estetik ve düzen standartlarına çok az ilgi gösterirler. Aksine, profesyonel tasarıma yatırım yapmak maliyetlere sahiptir. Bununla birlikte, yayınlar en azından yüzeysel olarak saygın yayıncılar tarafından yayınlananlara benzemelidir. Sonuç olarak, çoğu makale standart ofis yazılımı ile aceleyle monte edilmiş gibi görünüyor. Açık bir kelime veya libreOffice şablonundan daha fazla tasarım çabası belirgin olsa da, sonuç hala profesyonel dizgi oluşturma işleminden yoksundur.

Bu durum, Tuhaf Vadi Bilgisayar grafiklerinde, daha yakından (3D) bir modelin bir insana yaklaştığını gösteren, daha fazla rahatsız edici hale gelir – sonunda gerçek bir insandan ayırt edilemez olana kadar, bu noktada ortaya çıkan duygusu kaybolur. Yırtıcı makaleler benzer bir alanı işgal eder: temel ofis belgelerinden daha 'daha fazla tasarım' içerir, ancak yerleşik yayıncılar tarafından üretilen makalelerden daha az cilalı görünürler ve bu nedenle 'tekinsiz' görünebilir.

Çalışmadan seçilen bulgular

Araştırmamızda 443 meşru (yani saygın) 555 potansiyel olarak yırtıcı yayınla karşılaştırdık. Birkaç temel desen ortaya çıktı:

• Ortalama olarak, yırtıcı dergilerden gelen makaleler, hem karakter sayısı hem de sayfa uzunluğunda saygın çıkışlardan önemli ölçüde daha kısadır.

• Yerleşik dergiler daha fazla tipografik varyasyon kullanır (örneğin, italik– cesur yüz) ve daha geniş bir yazı tipi boyutları aralığında.

• Gibi standart yazı tipleri Arial– Times New Roman– Kalibriveya Cambria saygın dergilerde çok daha az sık kullanılır.

• PDF meta verileri, yırtıcı dergilerin belgelerini oluşturmak için standart ofis yazılımlarına çok daha fazla güvendiğini göstermektedir.

• Yırtıcı dergiler, meşru yayınlardan önemli ölçüde daha az figür ve grafik içerir.

• Saygın dergilerin başlık sayfaları nispeten eşittir, yırtıcı dergiler daha fazla tutarsızlık sergilemektedir.

Yırtıcı taklit

Çalışma sırasında, bazı yırtıcı dergilerin yerleşik yayıncıların tasarımını taklit etmeye çalıştıklarını da gözlemledik. Özellikle, bunlara benzeyen düzenler Eleme Ve Springer Open sık sık ortaya çıktı. Bu ayrıca Tuhaf Vadi Etki: Taklit ilk bakışta makul görünse de, deneyimli araştırmacılar genellikle yırtıcı yayıncılara sunulan profesyonel araçların ve üretim standartlarının eksikliği nedeniyle yetersizliğini hızlı bir şekilde tespit edebilir.

Çözüm

Yırtıcı yayıncılık bilimsel iletişim için önemli bir zorluk oluşturmaya devam etmektedir. Her ne kadar çalışmamızın bulguları karar verme için kesin bir temel olarak görülmemesine rağmen, bu sorunlu uygulama hakkında farkındalığın artırılmasına katkıda bulunacaklarını umuyoruz. Bu farkındalık, (erken kariyer) araştırmacıların yırtıcı çıkışlar tarafından sömürülmesini önlemek için çok önemlidir.