“Tritino aksanı. Sömürge sonrası görünümler ve Libya'dan İtalya'ya hayali”. Bu, 1977'de Roma'da doğan Alessandro Caramis'in, Libya'dan gelen İtalyan mültecilerinin oğlu Istat'ta sosyolog ve araştırmacı olan Alessandro Caramis'in İkinci Nesil İtalyanlarının kimliğinin inşası hakkında bir hikaye. Kitabın ilk sunumu 20 Haziran'da Roma'da, 'Diğer Dört' kütüphanesinde, Via Del Vali Vecchio'da saat 19: 00'da planlanıyor. Yazarla diyalog için, gazeteci ve yazar Angelo Angelastro olacak, diğer şeylerin yanı sıra 'Trablus'un İyi Hava' (Edizioni e/o, 2015).
“Ben, Afrika'da İtalya'nın Eski Krallığı'nın eski kolonilerinin kolonilerinin yeğenim. – Diyor Caramis – 1977'de Roma'da doğmasına rağmen. 1970'de Libya'da doğdu ve yaşadılar. Darbe, Gaddafi'nin Darbesi'ne geri döndüler. İçinde doğduğum ve büyüdüğüm hayal gücü.
“Özellikle, bazı kelimelere atfedilen anlam muhtemelen burada ve şimdi kalma yolumu işaretledi: İtalya, siyaset, sosyalizm, mülteciler, faşizm, birkaç isim isimlendirme. Kelimeler – altyolu – Sederal, sediman – Sediman – İtalya'da, her zaman sömürgecilikle ilgisiz olan vatandaşların deneyimi ile, her zaman koloni ve insanlık olarak, colexing ile ilgisiz ve coulter'lerde yapıştılar. Bu deneyimden türetilen, genellikle zamanla inşa ettiğim ve asimile ettiğim anlamların çerçevesiyle çatışmaya giren estirpable “. “Bu yüzden, beni kişisel olarak ilgilendiren bir soruyu cevaplamaya çalışıyorum, aynı zamanda izlemeye çalışıyorum – bazı kelimelerin Tripolini'nin sözlü masallarında – Libya'nın İtalyanlar topluluğu tarafından yapılan bir hayali hikayesi” nasıl ve neden bu anlamı varsaydığını araştırıyorum.
Kitapta, aslında, kelimelerden tam olarak başlayıp onlar sayesinde Afrika ülkesindeki ilk yerleşimci topluluğu ve daha sonra bir anavatandaki mültecilerin hayal gücünü yeniden inşa etmek, yazar kimlik ve aidiyet duygusunun yapılandırılma şekline bakar. Ve Trablus İtalyanlarının hayal gücünün kökeninin, sömürge veya sömürge sonrası deneyim ile ilgisi olmayan diğer vatandaşlardan birçok açıdan farklı olarak aranması gerektiğine inandığı “anlamlara uyumsuzluk”. And if – continues the author – “In the first generation of Tripolini, who returned to Italy after Gaddafi's coup and the end of the Senussita monarchy, this 'dissonance of meanings' has translated into 'anthropological distance' from the rest of the other compatriots, also maintained with a certain pride, for the second generation – that of the children, born and lived in Italy, who inherited from their family – transformed into a continuous diğer anlamlarla, zamanın diğer çizgileri, diğer anlatılar ve hayali “, çatışmaya giren veya kişinin ailesinin sözcüksel ve kültürel evreni tarafından inşa edilen ve asimile edilen anlamların çerçevesini sorgulamak.
Ve bu durumdur, hacim önsözünün yazarı Alessandro D'Amato, tüm “değerlendirilmiş değer evreni ve anlam anlatıları, kültürel kalıpları ve doğrudan yaşadığınız doğrudan deneyime izin veren doğrudan deneyime izin veren doğrudan deneyim arayışında olan farklı bir duruş, bir denge arayışı ile temsil edildiğini yazıyor.
Ancak 'Tritino Accent', sömürge döneminin olayları ışığında – “tartışmalı bir deneyim”, yıllar boyunca yazıldığı ancak çoğu zaman gerekli müfrezenin yazdığı “tartışmalı bir deneyim”, fenomenin ana kahramanlar haline gelen aynı İtalyanlar tarafından gözlemlenmesi ve tanımlanması nedeniyle, İtalya tarihinin bir yüzyıl boyunca göründüğü gerçeği olan bir kitaptır. Bunu, “çoklu araştırma ve yazma, farklı kaynaklara ve birbirlerine tamamlayıcı olan farklı kaynaklara ve yaklaşımlara, bu nedenle, ülkemizin çağdaş tarihi ile iç içe geçerken, çeşitli insanlığın hikayeleri, Tripolini'nin kimliğinin bir anı olduğu zaman, bir anı boyunca yeniden düzenlenir, bu durumun bir anı boyunca, devletin bir anı boyunca, devletin bir anı boyunca, bir durumun olduğu durum boyunca, devletin bir anı boyunca, bir durumun ötesine geçer. Trablus ve ilgili yaşamların yeniden okunması gerektiği ışığında “.
Bir yanıt yazın