Palyatif Bakım Dünya Haritası ve DSÖ göstergelerine göre (2025) Arjantin'de palyatif bakımın durumuna ilişkin Raporun yayınlanması, bir kez daha rahatsız edici bir gerçekliğe odaklanıyor: Dünyadaki ülkelerin yarısından fazlasının palyatif bakıma temel erişimi yok.
Bu bağlamda, Arjantin'in sağlam bir temeli ve önemli bir düzenleyici tanınırlığı var, ancak yine de bu gelişmeyi, il veya sosyoekonomik düzeyden bağımsız olarak tüm nüfus için adil ve sürekli erişime dönüştürmesi gerekiyor. Ülke, 201 ülke arasında 41'inci sırada yer alıyor ve “yerleşik” hizmetlerle grup içinde yer alıyor. Bu, hâlâ adil bir kapsam olmaktan uzak olsa da, konsolide bir ekip ağının, onları destekleyen düzenlemelerin ve artan kurumsal tanınırlığın olduğu anlamına gelir. Merkezi boşluklar açıktır:
-Bölgesel eşitsizlik: Birçok ilde hizmetler kıttır veya bireysel girişimlere bağlıdır, bu da ikamet yerine bağlı olarak bakımda büyük farklılıklara neden olur.
-Eğitimli profesyonellerin eksikliği: Palyatif bakım eğitimi henüz lisans ve uzmanlık derslerine entegre edilmemiştir.
-Temel ilaçlara erişimdeki kısıtlamalar: Ağrıyı hafifletmek için opioidlerin uygun şekilde kullanımını kısıtlayan bürokratik ve kültürel engeller devam etmektedir.
“Demokratik palyatif bakıma” doğru ilerlemek ne anlama geliyor?
Demokratlar bir metafor değil: bu bir sağlık talimatıdır. Demokratik palyatif bakımdan bahsetmek, nerede yaşadıklarına, sosyoekonomik düzeylerine veya teşhislerine bakılmaksızın tüm insanların yardım ve destek alma hakkına sahip olduğu anlamına gelir.
Bu hakkın güvence altına alınması belirli koşulları gerektirir: Tüm illerde eğitim almış ekiplerle ülke genelinde evrensel kapsam; Her profesyonele temel becerileri kazandırmak için tüm sağlık kariyerlerinde zorunlu eğitim; ve Özellikle opioidlere erişimde idari ve kültürel engellerin ortadan kaldırılması.
Acının hafifletilmesi posta koduna, sağlık sigortasına veya ailelerin bilgi düzeyine bağlı olamaz. Bakımın sürekliliğini zorlaştıran parçalı bir sistem.
Ulusal Palyatif Bakım Yasası (2022) tarihi bir ilerlemeydi ancak henüz uygulamaya yansımadı. Kanun kısmen düzenlenmiştir ve herhangi bir bütçe tahsisi bulunmamaktadır. Kamu, sosyal hizmetler ve ön ödemeli alt sistemler arasındaki parçalanma, özellikle hastaneden eve geçişte süreksizliği derinleştiriyor.
Pek çok hasta, kurumsal ortamdan ayrıldığında desteğini kaybeder ve aileler aşırı yük altında kalır. Aşağıdakiler son derece acildir: Yasanın federal bütçe ve izleme ile uygulanması; Sistemin seviyeleri arasında koordinasyon düğümleri oluşturun; Topluluk ekiplerini eğitin; ve Yerel ağları ve sivil kuruluşları desteklemek.
Palyatif bakım ihtiyaçları artık yalnızca kansere yanıt vermiyor. Günümüzde ihtiyaçların çoğu ileri düzeydeki kronik onkolojik olmayan hastalıklardan kaynaklanmaktadır. Nüfusun yaşlanması da önemli bir noktadır. Ancak sistem, hastalığın uzun süreli seyrine değil, akut dönemlere yönelik olmaya devam ediyor. Arjantin'in daha önleyici, sürekli ve toplumsal bir modele geçmesi gerekiyor.
Bir yanıt yazın