Hemen hemen hepimizin NHS veya sosyal bakımı kullanma deneyimi var. Birçokları için bu olumlu bir deneyimdir. NHS ve sosyal bakım hizmetleri güvenli bakım sağlamayı amaçlamaktadır ancak bazı hastalar ve hizmet kullanıcıları fiziksel veya psikolojik zarar görmektedir. Bazen bu, bakımlarında bir şeylerin ters gitmesinden, bazen de zamanında veya uygun bakıma erişememekten kaynaklanmaktadır.
Bu olduğunda, birçok kişi yaşadıkları zarar deneyimlerini arkadaşlarına ve ailelerine anlatır ve onlardan (daha fazla) yardım ve destek isteme ihtiyacı duyabilir. Bazen bu arkadaşlar ve/veya aile, her zaman bunun farkında olmasalar da, ücretsiz veya resmi olmayan bakıcılar haline gelirler. Bazen bu arkadaşlar ve/veya aile, zarar meydana gelmeden önce zaten bakım rolündeydi.
Ücretsiz bakıcıların bu tür zararlardan nasıl etkilendikleri veya sonrasında aile üyelerine veya arkadaşlarına nasıl destek oldukları hakkında araştırma çalışmalarından çok az şey biliniyor.
Sağlık ve sosyal bakım alanındaki araştırmacılara sıklıkla sorulan soru “Resmi olmayan bakıcıdan kastınız nedir? Ben onların sadece arkadaşıyım/eşim/ebeveyniyim/vb.” 'Bakıcı' derken, bir aile üyesine veya arkadaşına herhangi bir ücret almadan fiziksel, zihinsel veya duygusal destek sağlayan kişileri kastediyoruz. Kişinin uzun süreli bir rahatsızlığı olabilir ve örneğin sürekli olarak tekerlekli sandalyeyi itmeye ihtiyacı olabilir ya da birisi kaymış ve bacağını kırmış olabilir ve kısa bir süre için kendisini kullanacak birine ihtiyaç duyabilir. Her ikisi de, demans gibi uzun süreli rahatsızlıkları olan kişilere destek veren arkadaşlar veya akrabalar gibi, ücretsiz bakıcılara örnek olabilir.
Bu çalışmada, kişi zarar görmeden önce destek sağlayan kişilerle ve zararın ardından destek sağlamaya yeni başlamış olabilecek kişilerle konuşmak istiyoruz.
Zarar gören kişilerin aile üyelerine veya arkadaşlarına başvurması yaygın olduğundan, bakıcıların zararın ardından eylem ve kararların desteklenmesinde ve/veya yönlendirilmesinde anahtar rol oynaması muhtemeldir. Bu, şikayette bulunmak veya dava açmak gibi resmi bir işlem yapılıp yapılmayacağını da içerir. Zarar gören kişinin kendi adına konuşamadığı durumlarda (örneğin dil engelleri, bilişsel sorunlar, öğrenme güçlükleri veya kişinin çok ciddi şekilde zarar görmesi gibi) bakıcılar, zararın ardından savunucu ve potansiyel olarak birincil karar verici olarak önemli bir rol oynayabilir.
Bakıcıların refahı da zarardan etkilenebilir. Bakıcıların, refahları üzerindeki uzun vadeli etkilere karşı koruma sağlamak gibi eylemler için kendi motivasyonları da olabilir. Bugüne kadar bakıcıların hasta ve hizmet kullanıcılarının zararına ilişkin benzersiz bakış açıları üzerine nispeten az araştırma yapılmıştır.
Bazı insanlar kendilerini bakıcı olarak görmeyebilir, daha ziyade arkadaşları veya aile üyelerinin bir arkadaşının veya aile üyesinin yaptığını yaptığını düşünebilir, ancak biz yine de onların bakış açısını duymakla ilgileniyoruz. Bizimle iletişime geçen kişilerle konuşarak araştırmayla ilgilendiklerini bildireceğiz ve katılmaya uygun olduklarını teyit edeceğiz. İnsanların mümkün olduğu kadar çok ayrıntı hatırlamasını sağlamak için, zarar gören ve zararın beş yıldan kısa süre önce meydana geldiği bir yetişkini destekleyen yetişkinlerle konuşacağız.
“Nitel” dediğimiz yaklaşımı kullanacağız, yani röportajlar yapacağız, deneyim ve görüşlerine ilişkin açık uçlu sorular soracağız. Hangi soruları sormamız gerektiğine karar vermek için daha önce yapılmış benzer araştırmaları araştırdık ve sorularımıza ilişkin, bakım ve zarar verme deneyimi yaşamış kişilerden geri bildirim aldık.
Mümkün olduğunca geniş deneyime sahip, İngiltere'deki coğrafi konumları ve geçmişleri olan 30 kişiyle konuşmak istiyoruz. Daha sonra insanların söyledikleri üzerinde dikkatlice düşüneceğiz ve insanların benzer şeyleri söylediği veya benzer deneyimleri paylaştığı ortak temaları arayacağız. Ayrıca insanların bazı konularda farklı bakış açılarına sahip olup olmadıklarını da göreceğiz.
Araştırma bulgularını diğer araştırmacılarla, politika yapıcılarla, sağlık ve sosyal bakım alanında çalışan kişilerin yanı sıra isteyen katılımcılarla da paylaşacağız. NHS ve Sosyal Bakım'ın, bakıcıların zarar sonrası deneyimlerini nasıl daha iyi değerlendirebileceği ve onları eylem ve kararlarında nasıl destekleyebileceği konusunda önerilerde bulunacağız. Bu, zarar gördükten sonra aile ve arkadaşlara daha iyi tepki verme ve onları destekleme yöntemlerinin oluşturulmasına yardımcı olacaktır. Akademisyen olduğumuz için bulgularımızı bilimsel dergilerde de yayınlayacağız.
Çalışma Oxford Üniversitesi'nden Doçent Michele Peters ve Dr Siabhainn Russell ve Kent Üniversitesi'nden Dr Stacey Rand tarafından yürütülüyor. İki Hasta ve Halkın Katılımı ve Katılımı danışmanı tarafından desteklenmektedir.
Çalışma hakkında daha fazla bilgi edinmek veya hatta katılmak için lütfen https://www.qso.ac.uk/carers-outcomes/ çalışma web sitesine göz atın veya bilgi sayfasına bu QR kodu aracılığıyla erişebilirsiniz.
Bu araştırma, Kalite, Güvenlik ve Sonuç Politikası Araştırma Birimi (NIHR206117) aracılığıyla yürütülen Ulusal Sağlık ve Bakım Araştırma Enstitüsü (NIHR) Politika Araştırma Programı tarafından finanse edilmektedir. İfade edilen görüşler yazar(lar)a ait olup, NIHR veya Sağlık ve Sosyal Bakım Bakanlığı'nın görüşleri değildir.
Bir yanıt yazın